Van het ene overleg naar de andere TEAMS meeting. Na werk nog even langs de supermarkt en hop de kinderen ophalen van de opvang. Thuis zijn nog overal sporen te vinden van het ochtendritueel. De kinderen droppen hun tassen op de grond, jij ook. Vervolgens vult het huis zicht met ruzie en gedoe van hongerige en vermoeide kinderen. Zelf kun je eigenlijk geen geluid meer verdragen na een dag veel te veel gepraat te hebben.
Reikhalzend naar de rust
Het eten hoef je vandaag gelukkig alleen maar op te warmen. Verhalen over school, de opvang, en talloze willekeurige onderwerpen passeren de revue. Een glas water valt om en een van de kinderen heeft even geen zin in groentje/toetje/tanden poetsen/bord in vaatwasser zetten. Ander kind laat heel luid weten dat hij het niet trekt dat broer/zuslief naar m kijkt. Reikhalzend kijk je uit naar het moment dat de kinderen op bed liggen.
Dat moment begint dan met het opruimen van het avondritueel. Spullen voor het volgende ochtend klaar zetten. Even de huisdieren verzorgen, je telefoon doorscrollen. Nog even je werkmail checken, collega nog een appje.
Te moe om uit te rusten
Dan, na 14 uur ‘aan’ staan kun je even gaan zitten. TV aan, maar niet kijken want je zit nog op je telefoon. Balen dat je nog niet op bed ligt want je bent zo moe, maar je bent zo moe dat je niet van de bank af kunt komen. En dan is het zomaar weer tegen 23u dat je richting je bed gaat.
Je gaat op je heerlijke bed liggen. Het bed was erg duur, maar het beloofde een hele goede nachtrust. Inmiddels weet je dat er voor een goede nacht slaap meer nodig is dan een goed bed. Een meditatie, een kruik, twee paracetamol en oordoppen. En dan hopen dat de kinderen blijven slapen vannacht.
Slapeloosheid
Soms lukt het slapen niet zo goed en lig je wakker. En als je niet slaapt lig je hard te balen dat slapen niet lukt omdat de wekker straks ook weer gaat. En zo, lieve jij, rijgen jouw dagen en nachten zich aan een. Dagen worden weken, weken worden maanden en maanden worden jaren.
Van drukte naar rust
Dit was mijn leven. Totdat ik met een suis en een piep in mijn oren me bij de huisarts melde. Zij kent mij al goed omdat ik er vaker kwam met angst voor de spanningsklachten die ik ervaarde. Waar ik weer spanning van kreeg en mijn angst weer groter werd. “De combinatie van de drukte van het gezin, je baan en jouw ambitieuze karakterstructuur is niet gezond. Of je gaat zo door en ik zie je over een poosje met een burn out terug óf je gaat op zoek wat je nu eigenlijk aan het bewijzen bent aan jezelf.” En dat terwijl ik alleen een onderzoek wilde voor mijn oorsuizen.
Zoektocht naar balans
Ik ging op zoek naar wat ik eigenlijk zou willen doen en dat proces heeft me zoveel meer rust gebracht. Zoveel dat ik nu kan doen waar ik voor mijn gevoel voor gemaakt ben.
Deze zoektocht kan heel klein beginnen. Gewoon een dag of een nacht alleen weg, misschien wel twee. In de natuur terug naar je eigen natuur. Rust, jezelf, doen wat jij wilt, wanneer jij dat wilt. De pauzeknop indrukken. Dit is soms een heel klein begin van een leven met meer rust.
